“Καλησπέρα σας, έχω ένα αγοράκι 7.5 μηνών και το θηλάζω αποκλειστικά. Έμαθε να κοιμάται θηλάζοντας και το βράδυ ξυπνάει αρκετές φορές για να θηλάσει έστω για λιγο και να ξανακοιμηθεί καθώς δεν ηρεμεί διαφορετικά. Πιπίλα δεν πήρε ποτέ. Πώς θα μπορούσα να τον μάθω να κοιμάται μόνος του; Ευχαριστώ”
“Καληπέρα, έχω γεννήσει πριν μια εβδομάδα και από την ημέρα που γέννησα μέχρι σήμερα με πιάνουν ξαφνικά τα κλάματα από το πουθενά. Με έχουν πιάσει πάρα πολλές φοβίες μην πάθω τίποτα και τι θα απογίνουν τα παιδιά μου, μονίμος νομίζω πώς πάσχω από κάποια ασθένεια. Πολλές φορές νομίζω πώς έχω κάτι με την καρδιά μου, επειδή τον τελευταίο καιρό έχω δύσπνοια, ταχυκαρδία και τσιμπήματα στο στήθος, όλα αυτά λέω παραπέμπουν σε συμπτώματα καρδιάς. Έχω κάνει εξετάσεις και όλα καλά, αλλά εγώ πάλι εκεί, το μυαλό μου είναι πώς κάτι έχω. Τι είναι ακριβός αυτό που έχω πάθει;”
“Γειά σας, πήρα το θάρρος να σας γράψω γιατί είμαι σε πολύ άσχημη κατάσταση με όσα συμβαίνουν. Είμαι παντρεμένη εδώ και 2,5 περίπου χρόνια και έχω ένα κοριτσάκι 2 χρονών. Έχω όμως και ένα αγόρι 10 χρονών από το πρώτο μου γάμο. Με τον πρώην άντρα μου διατηρούμε καλές και τυπικές σχέσεις για χάρη του μικρού, έχει και εκείνος φτιάξει τη ζωή του και όλα καλά. Το θέμα το έχω με τον άντρα μου. Η αλήθεια είναι ότι είχαμε και έχουμε πολλά προβλήματα. Πέρασα μια πολύ άσχημη εγκυμοσύνη με εντάσεις, φωνές, φασαρίες και αστυνομίες. Έλεγα δεν θα καταφέρω να φέρω αυτό το παιδί στον κόσμο. Εκτός ότι ζηλεύει παθολογικά ο συντροφός μου, του μπαίνουν ιδέες στο μυαλό ότι κάτι τρέχει με τον πρώην άντρα μου, εξαγριώνεται όταν μαθαίνει ότι ήρθε να δεί τον γιό του και εκείνος λείπει από το σπίτι. Έχει σηκώσει χέρι πάνω μου λόγω ότι δεν μπορεί να ορίσει τον θυμό του, τα νεύρα του. Με τα χίλια ζόρια τον έπεισα να επισκεφθούμε μαζί έναν ψυχίατρο που και εκείνος του έδωσε να πίνει το βεσπάρ, αλλά το ήπιε για λίγο και τα παράτησε, γιατί λέει δεν είναι τρελλός και όπως μου είπε του είπαν και οι δικοί του να το σταμάτησει, αλλιώς να τα μαζέψει και να φύγει από κοντά μου. Με ποιό τρόπο, προτείνετε, να τον πείσω να πάρει κάποια αγωγή για τη διαχείριση θυμού; Μου είπε ότι δεν παίρνει ξανά τίποτα. Σε αυτό το σημείο να σας πω, πώς δεν έχω και ούτε θέλω επαφή μαζί με τους δικούς του, ούτε εκείνοι βέβαια, γιατί εκτός ότι μου έκρυψαν ένα μεγάλο μυστικό μας ανακάτευαν κιόλας. Ο άντρας μου είναι παιδί χωρισμένων γονιών που έζησε μετέπειτα δυο πατριούς και πιστεύω πώς έχει άσχημα βιώματα, γι’ αυτό φέρεται έτσι. Εγώ απ’ ότι καταλαβαίνετε πέρασα και περνάω πολύ άσχημες καταστάσεις. Θα μπορούσα να έχω χωρίσει, όμως κάνω υπομονή. Η μικρή είναι κολλημένη με τον μπαμπά της, το θέμα μου είναι και άλλο ένα πολύ σημαντικό. Ο άντρας μου ενώ στην αρχή τα πήγαινε καλά με το γιό μου, τώρα όλα του φταίνε, φωνάζει και τα βάζει μαζί του. Όπως είναι φυσικό μπαίνω συνεχώς μπροστά για να υπερασπιστώ το παιδί μου. Δεν θέλω να νιώθει παραμελημένο αλλά και πάνω απ’ όλα είμαι μητέρα και βάζω τα παιδιά μου πάνω απ’ όλα! Αισθάνομαι πώς ο σύντροφος μου ζηλεύει το γιό μου αλλά και το αντίστροφο. Η κατάσταση χειροτέρεψε από τη στιγμή που κάναμε το δικό μας παιδί, γιατί αναφέρει όλο η κόρη μου και ο γιός σου και ο γιός σου. Με πληγώνει αφάνταστα αυτό το πράγμα. Πόσο μάλλον το παιδάκι! Πλέον δεν ξέρω πώς να αντιμετωπίσω το συνεχόμενο στρές που υφίσταμαι σε αυτό το σπίτι. Πολλές φορές είναι σαν να ζώ σε κόλαση! Σπάνιες μέρες δεν έχουμε καυγάδες. Σωματοποιήθηκε το στρές μου και πρόσφατα διαγνώστηκε όζος ύποπτος στο θυροείδη μου. Μου ζητήθηκε να κανω παρακέντηση, νιώθω τόσο αδύναμη και τα δυο παιδιά μου είναι δύσκολα με το φαγητό τους κλπ. Η μικρή μου έχει πολλή υπερένταση πάνω της και για τον γιό μου φοβάμαι με το τι μπορεί να εμφανιστεί στη πορεία. Η μητέρα μου με πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας, ενώ δεν πρέπει να ταράζεται, μόνιμα μας ακούει και στεναχωριέται για τη ζωή μου. Δεν θέλω να την χάσω και αυτήν, είναι η μόνη που έχω. Τον πατερα μου τον έχασα εντελώς άδικα και ξαφνικά το 2015. Με συγχωρείτε για το τόσο μεγάλο κείμενο αλλά ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου.Τι μου προτείνετε να κάνω; Έβαλα τον αδερφό μου να του μιλήσει αλλά δεν νομίζω να λογικευτεί. Πιστεύετε και εσείς ότι πρέπει να χωρίσω; Αν όχι τι με συμβουλευύετε να κάνω; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων πολύ για όλα. Φαίνεται πόσο εξαίρετος άνθρωπος είσαστε. Να είστε καλά.”
“Καλημερα, λέγομαι Στέλλα και είμαι 36 ετών. Είμαι στην αρχή της δευτέρης εγκυμοσύνης μου, η οποία στην ουσία είναι η τρίτη κατά σειρά, μιας και μεσολάβησε μια παλλινδρόμη κύηση πρίν δυο μήνες. Περιμένω να αδιαθετήσω κανονικά την άλλη εβδομάδα αλλά επειδή αισθάνθηκα νωρίς τα σημάδια της εγυμοσύνης έκανα τεστ και εξέταση αίματος και όλα έδειξαν θετικά. Από την αρχή της κύησης άρχισαν να με καταβάλουν συναισθήματα πανικού, έντονης δυσφορίας και στρες. Συνέχεια στο μυαλό μου περνά φευγαλέα η ιδέα μήπως ξανασυμβεί παλλινδρόμηση ενώ από την άλλη σκέφτομαι και ότι αυτές οι αγχώδεις διαταραχές που μου συμβαίνουν μπορεί να έχουν καάνει ήδη κακό στο έμβρυο. Προσπαθώ να το διαχειριστώ μόνη μου ακούγοντας λίγο μουσική ή ασχολούμενη με κάτι που με ευχαριστεί όπως παίζοντας με την κόρη μου. Ωστόσο υπάρχουν στιγμές και ιδιαίτερα το βράδυ που αυτό επανέρχεται έντονα και με καταβάλει με αποτέλεσμα να δυσκολεύομαι αρκετά στον ύπνο μου. Πως μπορώ να το διαχειριστώ όλο αυτό; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.”
Εργαλεία