Ερώτηση από Αθηνά (18.1.2018)
“Καλησπέρα σας, Παίρνω το θάρρος να γράψω την δική μου ιστορία καθώς βρίσκομαι πολύ κοντά στο να χάσω εμένα. Όταν ξεκινήσαμε με τον σύζυγό μου τις προσπάθειες για παιδί δεν είχα στο μυαλό μου αυτό που ακολούθησε. Γενικά είμαι ένας άνθρωπος πολύ κοντά στα παιδιά και είμαι η πρώτη που είχε την επιθυμία να κάνει παιδί διακαώς. Η εγκυμοσύνη μου ήταν μια περίοδος ΘΕΪΚΉ. Δεν είχα κανένα απολύτως ιατρικό θέμα ούτε καν ψυχολογικό για τα κιλά μου κ.λ.π. Πιστεύω όλα ξεκίνησαν μόλις διαπίστωσα ότι η γέννα δεν πάει όπως θέλω και όπως έχω προγραμματίσει στο μυαλό μου. Γιατί καλώς ή κακώς ο προγραμματισμός της εγκυμοσύνης και της γέννας είναι ένα κομμάτι που κτίζεται για 9 ολόκληρους μήνες. Αφού λοιπόν γέννησα με καισαρική, γιατί ο μικρός έβγαινε με προσωπική προβολή, άρχισαν οι τύψεις. Το ιδιωτικό μαιευτήριο δυστυχώς όσο και να θέλει να λέει ότι είναι φιλικό προς τον μητρικό θηλασμό το ότι έκανα να δω το παιδί μου 3 ώρες αποδεικνύει περίτρανα ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Όπως και να έχει πέρασαν οι μέρες και οι μήνες και ο μικρός μου τώρα είναι 9 μηνών και εγώ μόλις επέστρεψα στην δουλειά. Με τον σύζυγό μου δεν έχουμε κάποια βοήθεια και όλο αυτό το περνάμε μόνοι μας με ότι αυτό συνεπάγεται. Αυτό που με ανησυχεί είναι αν όντως έχω επιλόχεια κατάθλιψη ή απλά περνάω μια φάση και πως μπορώ να την αναγνωρίσω.
Ευχαριστώ πολύ που με διαβάσατε! ”
Εργαλεία 
