Ερώτηση από Αλεξανδρα (2.7.2019)
“Καλησπέρα Χρυσάνθη, έχω έναν προβληματισμό σχετικά με τον χαρακτήρα του γιου μου, είναι 22 μηνών για την ακρίβεια και από μικρός όταν τον έφερνα σε επαφή με άλλα παιδάκια (συνήθως βρισκόμαστε με τις ξαδέρφες του συχνά που είναι 1 χρόνο μεγαλύτερες) οι αντιδράσεις του είναι να μη θέλει να έρχονται σε επαφή, γαντζώνεται σε μένα και στον μπαμπά του κοιτάει φοβισμένα κάποιες φορές απλώς παρατηρεί, ενώ εμείς χωρίς να τον πιέζουμε τον ενθαρρύνουμε να έχει κάποια επαφή και τον καθησυχάζουμε όταν δείχνει να φοβάται, είναι πολύ ήσυχο παιδάκι όχι ζωηρό, περπάτησε αργά 21 μηνών, φοβάται να περπατήσει εκτός σπιτιού δηλαδή έχει και σε άλλα θέματα φοβίες και με έντονους ήχους από ηλεκτρικές συσκευές φοβάται και κλαίει, ειδικά μικρότερος, πολλές φορές όμως κλαίει πολύ έντονα και μας αγκαλιάζει ειδικά όταν ένα παιδάκι είναι ζωηρό ή όταν φωνάζει ή τσιρίζει ένα παιδάκι ή τον πλησιάζει παραβιάζοντας τον χώρο του, δεν αντέχει και κλαίει. Γενικά να σου πω ότι θηλάζει ακόμη, ο μπαμπάς του συμμετέχει και ασχολείται μαζί του σαν να είμαι εγώ, ακολουθούμε το αttachment parenting, δεν φωνάζουμε δεν απειλούμε, δεν τιμωρούμε, κάνουμε συγκοίμηση στο σπίτι δεν βάζουμε έντονη μουσική ούτε τηλεόραση, είναι ήρεμο το κλίμα και είμαστε ήρεμοι σαν γονείς και τρυφεροί, δεν πάει παιδικό και δε θέλω να τον στείλω ακόμη, δεν δουλεύω και είμαστε συνεχεια μαζί, με γιαγιά και παππού τα πάει πολύ καλά και μπορώ να λείπω για ώρες χωρίς να με ζητήσει. Επίσης και με τους μεγάλους δεν είναι ιδιαίτερα ανοιχτός με αυτούς που δεν ξέρει είναι σοβαρός πολύ έξω, όμως όταν βγαίνει είναι πολύ παρατηρητικός και επιλέγει που θα ανοιχτεί και θα γελάσει, σε πολύ λίγους, όλοι ρωτάνε γιατί είναι τόσο σοβαρός και κλειστός, τους κάνει εντύπωση γιατί υποτίθεται τα μωρά χαιρετάνε και γελάμε σε όλους, με μας φυσικά και γελάει και είναι άλλο παιδί. Επίσης τον τελευταίο μήνα είναι πολύ κολλημένος με μένα, δε μπορώ να κάνω τίποτα στο σπίτι, θέλει να ασχολούμαι μαζί του μόνο και έχει και πολλή γκρίνια τελευταία όπως και επιμονή όταν ζητάει κάτι. Έχω διαβάσει για το άγχος αποχωρισμού αλλά είναι δύσκολο να μη μπορώ ούτε να μαγειρέψω, ούτε να κάνω μια δουλειά, κυρίως θέλω να ρωτήσω αν είναι φυσιολογικό να έχει τόση φοβία κυρίως με τα παιδιά και γενικά να είναι κλειστός και να κλαίει ή πρέπει να το ψάξω; Πως μπορώ να τον βοηθήσω να ανοιχτεί ή να κοινωνικοποιηθεί χωρίς να τον πιέσω και με σεβασμό στην ανάγκη του;”
Εργαλεία 
