Ερώτηση από penny (10.11.2014)
"Καλησπέρα,
Η μικρή μου είναι 7 μηνών, αρκετά παχουλή (9kg περίπου ). Τα χεράκια της πιάνουν πολύ καλά, κάθεται στη μέση της χωρίς να πέφτει, όταν της κρατώ τα χέρια στηρίζεται στα πόδια της, ωστόσο αν σκύβοντας για να πιάσει ένα παιχνίδι πέσει μπροστά, κάθεται μπρούμυτα και κλαίει μη μπορώντας να γυρίσει. Ο παιδίατρος που την παρακολουθεί μου είπε ότι έπρεπε να μπορεί να το κάνει, αλλά να μην ανησυχώ. Εγώ δεν σας κρύβω ότι έχω θορυβηθεί πολύ."
Απάντηση από παιδίατρο (11.11.2014)
"Αγαπητή μητέρα,
ενώ αντιλαμβάνομαι πλήρως την ανησυχία σας, θα ήθελα να γνωρίζετε πως η ανάπτυξη ενός παιδιού εκτιμάται συνολικά, και όχι από κάθε μία μεμονωμένη δεξιότητα. Πράγματι ένα παιδί στους 7 μήνες περιμένουμε να μπορεί να έρθει από την πρηνή θέση (μπρούμυτα) στην ύπτια, αλλά και αντίστροφα. Αν όμως από την καθιστή θέση πέσει μπροστά (και συνεπώς είναι αναδιπλωμένη, και όχι εντελώς μπρούμυτα) ενδεχομένως να δυσκολεύεται - σε κάθε περίπτωση, αυτή η τελευταία μετακίνηση (από την πρόσθια αναδιπλωμένη θέση στην ύπτια) δεν αποτελεί ορόσημο στο οποίο αξίζει να σταθούμε από όσο μπορώ να γνωρίζω.
Από την εισαγωγή της τοποθέτησης των βρεφών στην ύπτια θέση για ύπνο και μετά, ενώ είδαμε δραματική μείωση στο Σύνδρομο Αιφνίδιου Θανάτου Νεογνών (SIDS), ταυτόχρονα παρατηρήσαμε πως τα παιδιά των οποίων οι γονείς δεν τα τοποθετούν μπρούμυτα για 10-15 λεπτά 4-5 φορές την ημέρα (ενώ είναι ξύπνια και υπό επίβλεψη), παρουσιάζουν ήπια αδυναμία των άνω άκρων, και συνεπώς καθυστερούν κάπως να έρθουν από την πρόσθια θέση στην καθιστή. Δεν ξέρω αν ακολουθήσατε αυτή την πρακτική, και αν κάνατε επιμελώς τις ασκήσεις ενδυνάμωσης του άνω κορμού, αλλά μια πιθανή εξήγηση θα μπορούσε να είναι και αυτή.
Από εκεί και πέρα, όταν υστερεί ένα παιδί σε ένα μόνο πράγμα, και όχι για μεγάλη χρονική περίοδο, το ορθότερο να κάνει κανείς είναι να περιμένει, αναγνωρίζοντας πως τα αναπτυξιακά ορόσημα αποτελούν οδηγούς της φυσιολογικής ανάπτυξης, και όχι κάποιον απαράβατο νόμο που αν δεν τηρείται εμείς πρέπει να αγχωθούμε και να τρέξουμε. Ξαναλέω πάντως πως η μετακίνηση από την πρόσθια αναδιπλωμένη θέση στην καθιστή, μπορεί να είναι δύσκολη όταν τα χέρια κάποιου δεν φτάνουν ακόμα καλά στο πάτωμα όταν κάθεται, και όταν έχει μια “κοιλίτσα” μπροστά του (δοκιμάστε το!).
Το πράγμα αλλάζει όταν ένα παιδί υστερεί σε περισσότερα από δύο-τρία ορόσημα, ή σε περισσότερες της μιας ομάδας οροσήμων, ή τέλος σε κάποιο σημαντικό ορόσημο (π.χ. η δυνατότητα να κάθεται χωρίς υποστήριξη) επί μακρόν (δηλαδή, έχει μπει πλέον στην ηλικία που θα έπρεπε να έχει κατακτήσει το επόμενο ορόσημο από αυτό στο οποίο υστερεί, στο παράδειγμά μας, να έχει αρχίσει να περπατά).
Εν ολίγοις, από τις λίγες πληροφορίες που μού δίνετε, σάς προτείνω να ακολουθήσετε την συμβουλή του παιδιάτρου σας και να περιμένετε εφόσον το παιδί δεν παρουσιάζει κάποιο άλλο πρόβλημα. Δοκιμάστε να αφήνετε την κόρη σας μπρούμυτα και να της δίνετε την ευκαιρία να το παλέψει και λίγο μόνη της.
Και κλείνοντας να σάς ρωτήσω εγώ με την σειρά μου - το ίδιο της συμβαίνει και όταν δεν είναι κάποιος στο δωμάτιο να την βλέπει που έπεσε; Μήπως είναι απλώς η φυσιολογική “ντροπή” που νιώθουν τα βρέφη σε αυτή την ηλικία όταν πέφτουν ή αποτυγχάνουν σε κάτι, και απλώς κάθεται εκεί κλαίγοντας περιμένοντας τη μαμά να τη σώσει;
Ελπίζω να βοήθησα,"
Π. Ρενιέρης
Εργαλεία 
