Ερώτηση από Πόπη (12.1.2020)
“Γειά σας, πήρα το θάρρος να σας γράψω γιατί είμαι σε πολύ άσχημη κατάσταση με όσα συμβαίνουν. Είμαι παντρεμένη εδώ και 2,5 περίπου χρόνια και έχω ένα κοριτσάκι 2 χρονών. Έχω όμως και ένα αγόρι 10 χρονών από το πρώτο μου γάμο. Με τον πρώην άντρα μου διατηρούμε καλές και τυπικές σχέσεις για χάρη του μικρού, έχει και εκείνος φτιάξει τη ζωή του και όλα καλά. Το θέμα το έχω με τον άντρα μου. Η αλήθεια είναι ότι είχαμε και έχουμε πολλά προβλήματα. Πέρασα μια πολύ άσχημη εγκυμοσύνη με εντάσεις, φωνές, φασαρίες και αστυνομίες. Έλεγα δεν θα καταφέρω να φέρω αυτό το παιδί στον κόσμο. Εκτός ότι ζηλεύει παθολογικά ο συντροφός μου, του μπαίνουν ιδέες στο μυαλό ότι κάτι τρέχει με τον πρώην άντρα μου, εξαγριώνεται όταν μαθαίνει ότι ήρθε να δεί τον γιό του και εκείνος λείπει από το σπίτι. Έχει σηκώσει χέρι πάνω μου λόγω ότι δεν μπορεί να ορίσει τον θυμό του, τα νεύρα του. Με τα χίλια ζόρια τον έπεισα να επισκεφθούμε μαζί έναν ψυχίατρο που και εκείνος του έδωσε να πίνει το βεσπάρ, αλλά το ήπιε για λίγο και τα παράτησε, γιατί λέει δεν είναι τρελλός και όπως μου είπε του είπαν και οι δικοί του να το σταμάτησει, αλλιώς να τα μαζέψει και να φύγει από κοντά μου. Με ποιό τρόπο, προτείνετε, να τον πείσω να πάρει κάποια αγωγή για τη διαχείριση θυμού; Μου είπε ότι δεν παίρνει ξανά τίποτα. Σε αυτό το σημείο να σας πω, πώς δεν έχω και ούτε θέλω επαφή μαζί με τους δικούς του, ούτε εκείνοι βέβαια, γιατί εκτός ότι μου έκρυψαν ένα μεγάλο μυστικό μας ανακάτευαν κιόλας. Ο άντρας μου είναι παιδί χωρισμένων γονιών που έζησε μετέπειτα δυο πατριούς και πιστεύω πώς έχει άσχημα βιώματα, γι’ αυτό φέρεται έτσι. Εγώ απ’ ότι καταλαβαίνετε πέρασα και περνάω πολύ άσχημες καταστάσεις. Θα μπορούσα να έχω χωρίσει, όμως κάνω υπομονή. Η μικρή είναι κολλημένη με τον μπαμπά της, το θέμα μου είναι και άλλο ένα πολύ σημαντικό. Ο άντρας μου ενώ στην αρχή τα πήγαινε καλά με το γιό μου, τώρα όλα του φταίνε, φωνάζει και τα βάζει μαζί του. Όπως είναι φυσικό μπαίνω συνεχώς μπροστά για να υπερασπιστώ το παιδί μου. Δεν θέλω να νιώθει παραμελημένο αλλά και πάνω απ’ όλα είμαι μητέρα και βάζω τα παιδιά μου πάνω απ’ όλα! Αισθάνομαι πώς ο σύντροφος μου ζηλεύει το γιό μου αλλά και το αντίστροφο. Η κατάσταση χειροτέρεψε από τη στιγμή που κάναμε το δικό μας παιδί, γιατί αναφέρει όλο η κόρη μου και ο γιός σου και ο γιός σου. Με πληγώνει αφάνταστα αυτό το πράγμα. Πόσο μάλλον το παιδάκι! Πλέον δεν ξέρω πώς να αντιμετωπίσω το συνεχόμενο στρές που υφίσταμαι σε αυτό το σπίτι. Πολλές φορές είναι σαν να ζώ σε κόλαση! Σπάνιες μέρες δεν έχουμε καυγάδες. Σωματοποιήθηκε το στρές μου και πρόσφατα διαγνώστηκε όζος ύποπτος στο θυροείδη μου. Μου ζητήθηκε να κανω παρακέντηση, νιώθω τόσο αδύναμη και τα δυο παιδιά μου είναι δύσκολα με το φαγητό τους κλπ. Η μικρή μου έχει πολλή υπερένταση πάνω της και για τον γιό μου φοβάμαι με το τι μπορεί να εμφανιστεί στη πορεία. Η μητέρα μου με πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας, ενώ δεν πρέπει να ταράζεται, μόνιμα μας ακούει και στεναχωριέται για τη ζωή μου. Δεν θέλω να την χάσω και αυτήν, είναι η μόνη που έχω. Τον πατερα μου τον έχασα εντελώς άδικα και ξαφνικά το 2015. Με συγχωρείτε για το τόσο μεγάλο κείμενο αλλά ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου.Τι μου προτείνετε να κάνω; Έβαλα τον αδερφό μου να του μιλήσει αλλά δεν νομίζω να λογικευτεί. Πιστεύετε και εσείς ότι πρέπει να χωρίσω; Αν όχι τι με συμβουλευύετε να κάνω; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων πολύ για όλα. Φαίνεται πόσο εξαίρετος άνθρωπος είσαστε. Να είστε καλά.”
Απάντηση από ψυχολόγο (12.1.2020)
Περισσότερα...
Εργαλεία 
