facebook babyzonegr youtube channel twitter βρείτε μας στο pinterest! linkedin

Ερώτηση από Maraki1989 (13.08.2021)

Καλημέρα σας! Βρίσκομαι λοιπόν να σας γράφω λίγες μέρες μετά απο την απόξεση που έκανα, υστερα από διάγνωση παλινδρόμη κυησης. Ήρθε σαν ένα όνειρο που χάθηκε μετά από τόσα χρόνια προσπάθειας. Το πρώτο μας μωράκι! Σκέφτομαι συνεχώς πως έκανα λάθος που δεν πηρα μια δεύτερη γνώμη, πως δεν έδωσα λίγο παραπάνω χρόνο. Τσεκάραμε για καρδιακό παλμό αρκετές φορές και δεν βρέθηκε ποτέ, μόνο είδαμε να πάλλεται η καρδούλα του στην αρχή. Όλα μεγαλωναν εκτός απο το εμβρυακι μου. Δεν είχα κανένα συμπτωμα αιμοραγίας ή κάτι τετοιο αλλά ένιωθα τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης να υποχωρούν. Νιώθω τύψεις και κλαίω συνέχεια. Νομίζω θα αρρωστήσω. Ξέρω πως δεν φταίω σε κάτι αλλά νιώθω τόσο μα τόσο άσχημα και οι σκέψεις αυτές δεν με βοηθούν. Δίπλα σε όλο αυτό έχω τον άντρα μου για στήριγμα μου, που με αγκαλιάζει, μου σκουπιζει τα δάκρυα μου και μου μιλάει τόσο όμορφα. Οι υπόλοιποι νομίζω απλά λένε κάτι για να πούνε (γονείς και ελάχιστοι φίλοι που το έμαθαν).

Απάντηση από ψυχολόγο (16.08.2021)

Ερώτηση από Αγγελική (01.08.2021)

Καλησπέρα. Είμαι 29 χρόνων και θα γίνω μανούλα για πρώτη φορά. Βρίσκομαι στην 11η εβδομαδα και όσο περνάει ο καιρός είμαι όλο και πιο ευτυχισμένη. Με τον σύντροφο μου είμαστε μαζί σχεδόν 5 χρόνια. Ήξερα ότι δεν πάμε για γάμο επειδή είναι πολύ μεγαλύτερος μου, όμως τον αγάπησα και ήθελα να είμαστε μαζί όσο αντέξουμε. Προσέχαμε πολύ αλλά τελικά έγινε το θαύμα. Ήταν πολύ αρνητικός. Είχαμε καβγάδες. Όμως εγώ του ξεκαθάρισα ότι την απόφαση μου την έχω πάρει. Και ότι το μωρό το κρατάω μέ, ή, χωρίς εκείνον. Και μεταξύ μας, προετοίμαζα τον εαυτό μου για το, "χωρίς". 'Οταν ήρθε η ώρα που του τα είπα, μου είπε ότι, αφού δεν θέλεις θα χωρίσουν εδώ οι δρόμοι μας, σιώπησε και τελείωσε εκει η κουβέντα. ΑΠό τότε δεν ξανά μιλήσαμε για αυτό και την επόμενη μέρα έκανε αμάν και πως να πάμε μαζί θάλασσα. Είναι αυτός που ξερω απλώς τον νιώθω πολύ απόμακρο. Ούτε μια αγκαλιά δεν με παίρνει και εγώ δεν μπορώ να το χαρώ έτσι όπως το θελω. Δεν τολμώ ούτε μια φωτογραφία να του στείλω, έτσι να δει τις αλλαγές στην κοιλιά μου. Αν και τον βλέπω που κοιτάει την κοιλιά μου έτσι στα μουλωχτά. Κάνει κινήσεις που θέλει να με προσέξει αλλά είναι μικρές κ ούτε που φαινονται. Ίσα ίσα να παρω ένα 5% ικανοποίησης ότι με προσέχει. Νιώθω τόσο μόνη...

Απάντηση από ψυχολόγο (03.08.2021)

Ερώτηση από Δέσποινα (28.07.2021)

Καλησπέρα σας και συγχαρητήρια για τις απαντήσεις που δίνετε στους προβληματισμούς μας. Έχω ενα παιδακι 5 χρονών, και θέλω να κάνω ενα δεύτερο γιατί δυστυχώς δεν έχει ούτε ξαδέρφια και σκέφτομαι πως θα είναι μόνος μεγαλώνοντας όσον αφορά σε κάτι πιο κοντινό. Με προβληματίζει πολύ το οικονομικό γιατί δουλεύει μόνο ο σύζυγος ενώ εγώ λόγω κάποιον προσωπικών ζητηματων δεν μπορω προς το παρόν να εργαστώ. Θα ήθελα την άποψη σας σε αυτο, λόγω του ότι είστε και εσείς μητέρα τριών παιδιών, οπως διάβασα.Επίσης πείτε μου, αν ισχύει ότι κοντά στο ένα μεγαλώνει το άλλο, και αν πράγματι το να είναι ένα παιδί μόνο χωρίς κανέναν άλλον άμεσο συγγενή πέραν από τους γονείς του, θα μπορούσε να αποτελέσει μελλοντικό πρόβλημα στην ψυχολογία του; Ευχαριστώ εκ των προτέρων

Απάντηση από ψυχολόγο (28.07.2021)