Ερώτηση από Maraki1989 (13.08.2021)
Καλημέρα σας! Βρίσκομαι λοιπόν να σας γράφω λίγες μέρες μετά απο την απόξεση που έκανα, υστερα από διάγνωση παλινδρόμη κυησης. Ήρθε σαν ένα όνειρο που χάθηκε μετά από τόσα χρόνια προσπάθειας. Το πρώτο μας μωράκι! Σκέφτομαι συνεχώς πως έκανα λάθος που δεν πηρα μια δεύτερη γνώμη, πως δεν έδωσα λίγο παραπάνω χρόνο. Τσεκάραμε για καρδιακό παλμό αρκετές φορές και δεν βρέθηκε ποτέ, μόνο είδαμε να πάλλεται η καρδούλα του στην αρχή. Όλα μεγαλωναν εκτός απο το εμβρυακι μου. Δεν είχα κανένα συμπτωμα αιμοραγίας ή κάτι τετοιο αλλά ένιωθα τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης να υποχωρούν. Νιώθω τύψεις και κλαίω συνέχεια. Νομίζω θα αρρωστήσω. Ξέρω πως δεν φταίω σε κάτι αλλά νιώθω τόσο μα τόσο άσχημα και οι σκέψεις αυτές δεν με βοηθούν. Δίπλα σε όλο αυτό έχω τον άντρα μου για στήριγμα μου, που με αγκαλιάζει, μου σκουπιζει τα δάκρυα μου και μου μιλάει τόσο όμορφα. Οι υπόλοιποι νομίζω απλά λένε κάτι για να πούνε (γονείς και ελάχιστοι φίλοι που το έμαθαν).