“Γεια σας λέγομαι Ελίνα και είμαι 22 χρόνων είμαι στη δεύτερη εγκυμοσύνη μου αλλά είναι σαν την πρώτη φορά έχω αρκετό άγχος... Είμαι περίπου 1 μισή μηνών και είχα δει ένα πολύ απαλό καφέ στα υγρά μου και πανικοβλήθηκα. Ο γιατρός μου είπε να πάρω τα χάπια οτρεγκεσταν αλλά επειδή ήταν τόσο απαλό και δεν μου ξανά ήρθε τίποτα στα υγρά δεν τα πήρα είδα και τις παρενέργειες και φοβήθηκα περισσότερο. Το άγχος δεν μου έχει φύγει. Τι μου προτείνετε;”
“Καλησπέρα σας, έχω έναν γιο 15 μηνών και τον τελευταίο καιρό με απασχολεί η αντίδρασή του όταν επιστρέφει πίσω σε εμένα εάν έχει λείψει κάποιες ώρες ή και λίγες μέρες.
Ακόμα δεν πηγαίνει παιδικό σταθμό και εγώ δε δουλεύω οπότε περνάμε την ημέρα μας μαζί. Όταν έρχεται κόσμος στο σπίτι θέλει να είναι δίπλα μου, να τον παίρνω αγκαλιά ή να παίζουμε μαζί. Εάν τον απασχολήσει κάποιος άλλος και φύγω από το δωμάτιο αρχικά είναι ανήσυχος, όμως ξεχνιέται στη συνέχεια και όταν επιστρέφω τότε έρχεται προς το μέρος μου με χαρά.
Το θέμα μου είναι όταν λείψει από το σπίτι για αρκετές ώρες ή και λίγες μέρες (όταν έφυγε με τον άντρα μου). Μόλις επέστρεψε δεν έδειξε χαρά ή ανυπομονησία, ίσως να τον χαρακτήριζα και σχεδόν αδιάφορο.
Στη συνέχεια ήρθε στην αγκαλιά μου και σιγά-σιγά παίξαμε. Απλά η πρώτη του αντίδραση δεν ήταν ιδιαίτερα θερμή.
Διάβασα και ένα σχετικό άρθρο στο site σας αλλά για ποιο λόγο μπορεί να συμβαίνει αυτό, είναι κάποιο θέμα που αφορά τη σχέση μας ή τον τρόπο δεσίματός μας;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.”
“Θέλω πολύ να σας ευχαριστήσω για την άμεση ανταπόκριση. Δεν σας κρύβω ότι προβληματίστηκα αρκετά με την απάντησή σας. πίστευα ότι ήταν πιο δυνατό το παιδί μου.
Δεν κατάφερα να θηλάσω πάνω από 2 μέρες διότι έπαθα μαστίτιδα και ίσως να μην είχα την καλύτερη ενημέρωση πάνω στο θέμα του θηλασμού.
Έπειτα, να σας αναφέρω ότι στον παιδικό σταθμό τον έστειλα κυρίως για να κοινωνικοποιηθεί γιατί μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον όπου δεν υπάρχουν άλλα παιδία, δυστυχώς. Προσπαθούμε να συναντιόμαστε οικογενειακά με κάτι μακρινά ξαδελφάκια αλλά αυτό δεν είναι πάντα εφικτό. Ούτε είναι εύκολο να πηγαίνουμε κάθε μέρα στις κούνιες για να κάνει γνωριμίες.
Έχω παρατηρήσει, όμως ότι στον σταθμό πηγαίνει και έρχεται ευχαριστημένος, με χαμόγελο, το ζητάει. Είναι βέβαια και κάποιες μέρες που φαίνεται στο προσωπάκι του ότι δεν έχει όρεξη. Αλλά ,πέρα από την αρχή της σεζόν, τώρα πηγαίνει πιο άνετα.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το πως θα του δείξω ότι μπορεί να με εμπιστευτεί. Από την ημέρα που γεννήθηκε δεν έχω σταματήσει να του μιλάω. Του μιλούσα και του μιλάω για τα πάντα. Τον αγκαλιάζω με την κάθε ευκαιρία, τον φιλάω, χάνω και την υπομονή μου όμως. Και την χάνω άσχημα γιατί δεν είμαι καλά. Φαντάζομαι να μην είμαι η μοναδική που το παθαίνει αυτό. Νομίζω ότι παλεύω με θηρία μέσα μου και αυτό είναι κάτι που με έπιασε περίπου ένα 6μηνο μετά την γέννα... δεν θα σας απασχολήσω άλλο. Ευχαριστώ και πάλι για την ευγενική σας ανταπόκριση. Σκέφτομαι να σας καλέσω για ένα ραντεβού... καλό βράδυ!”
“Καλησπέρα σας! Έχω έναν γιό 33 μηνών. Ιδιαίτερα έξυπνο, όχι ανυπάκουο, πολύ συνεργάσιμο, συμπονετικό και επιμελή. Από βρέφος ξυπνάει αρκετές φορές το βράδυ, άλλοτε για γάλα (ξένο) άλλοτε για αγκαλιά. Πάνα δεν φοράει από τα μέσα Ιουλίου, χωρίς ιδιαίτερο μόχθο. Αυτό που με ανησυχεί όμως έντονα, είναι ότι από τα μέσα Σεπτεμβρίου που αρχίσαμε παιδικό σταθμό περνάμε διάφορες κακές φάσεις. Από την αρχή δεν το πήρε πολύ ζεστά. Ένιωσε την ανασφάλεια, τον αποχωρισμό με έντονες αντιδράσεις, για παράδειγμα, ξεκίνησε να μας χτυπάει, να μας φτύνει, να τσιρίζει. Πολύ περισσότερο, τα βάζει με εμένα και την μητέρα μου. Τελευταία όμως, που εξαιτίας και χάρη σε μια γαστρεντερίτιδα, κόψαμε την πιπίλα, διακρίνω επιδείνωση των παραπάνω σημείων. Έχει πολλά νεύρα και ουρλιάζει όταν δεν γίνεται το δικό του. Πιστεύετε ότι μπορεί η έλλειψη πιπίλας και μόνο, να φέρει αυτά τα αποτελέσματα; Ή να συμβαίνει και κάτι άλλο παράλληλα; Χρήζει ψυχολογικής παρακολούθησης; Ευχαριστώ πολύ.”
Εργαλεία